مفاهیم روان کننده ها

نرم کننده ها انواع زیادی از افزودنی ها در صنعت مدرن پلاستیک هستند که نقش تعیین کننده ای در ارتقای توسعه صنعت پلاستیک به ویژه صنعت PVC دارند.
"هر ترکیب آلی مایع یا جامد با نقطه ذوب پایین که می تواند به طور یکنواخت با رزین بدون تغییر شیمیایی مخلوط شود، اما می تواند دمای انتقال شیشه ای مواد و ویسکوزیته مذاب را در طول قالب گیری و پردازش پلاستیک کاهش دهد و بدون تغییر باقی بماند یا می تواند در پلاستیک باقی بماند. محصولی که برای مدت طولانی علیرغم تغییرات شیمیایی و می تواند برخی از خواص فیزیکی رزین را تغییر دهد و دارای این خواص است، نرم کننده نامیده می شود.
در حقیقت، فناوری پلاستی‌سایزر از همان ابتدا در جامعه بدوی مورد استفاده قرار گرفته است و نرم‌کننده‌ها نیز با اختراع انسان‌های بدوی آغاز شدند. مثلا:
سفال - خاک رس مخلوط با آب. در زمان های قدیم از "روغن" برای حل شدن در آسفالت برای ساختن مواد ضدآب برای عایق رطوبتی، پر کردن درزهای کشتی و غیره استفاده می شد. در اینجا "روغن" به عنوان نرم کننده عمل می کند.
همچنین از روغن نهنگ در چرم برای نرم کردن آن استفاده می شود که نرم کننده بادوام تری است. آب نبات نرم یا دیم سام شیرین - ژلاتین با آب.
نرم کننده ها معمولاً دارای خواص زیر هستند:
مدول الاستیک و استحکام کششی در هنگام شکست را کاهش دهید.
2. بهبود ازدیاد طول و کشیدگی در هنگام شکست
3. بهبود نرمی.
4. بهبود قدرت خمشی برگشت پذیر.
5. بهبود چقرمگی و استحکام ضربه.
6. دمای انتقال شیشه ای را کاهش دهید.
7. نوع قابل اجرا پلیمر منبسط شده در دماهای پایین تر.
8. بهبود چسبندگی بسترهای مختلف.
9. بهبود یا کاهش عملکرد آب بندی فیلم.
بهبود عملکرد روانکاری و کاهش اصطکاک.
11. کاهش ظرفیت شارژ الکترواستاتیک.
12. بهبود براقیت و ظاهر سطح.